Ludger Stühlmeyer

Da Wikipedia, l'enciclopedia libera.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca
Ludger Stühlmeyer nel 2005

Ludger Stühlmeyer (Melle, 3 ottobre 1961) è un cantore, musicologo, compositore e organista tedesco.

Biografia[modifica | modifica wikitesto]

Concerto in Roma 22 novembre 2019

Ludger Stühlmeyer nacque in una famiglia di cantori e acquisì le sue prime esperienze musicali da suo padre nella chiesa parrocchiale di Melle. Ha ricevuto lezioni musicali dal pianista compositore e direttore musicale Karl Schäfer al conservatorio di Osnabrück e da Karlheinz Höhne al seminario di musica della diocesi di Osnabrück. Dopo l'esame di maturità al ginnasio di Melle studiò musica sacra, musica antica e canto all'università delle arti di Brema.

Seguirono studi di composizione presso Günther Kretzschmar, Karlheinz Stockhausen e Helge Jung. Frequentò corsi di semiologia gregoriana presso Luigi Agustoni, Godehard Joppich e Johannes Berchmans Göschl, studiò teologia, filosofia e scienza della musica all'università vestfalica di Münster. Concluse i suoi studi universitari con il titolo di dottore della filosofia. Stühlmeyer ricevette una borsa di studio dalla diocesi di Osnabrück. I suoi studi furono anche sussidiati dalla fondazione Friedrich-Bauer-Stiftung, Oberfrankenstiftung-Bayreuth e Wolfgang-Siegel-Stiftung.[1]

Suo nonno, un eroe silenzioso della resistenza contro il nazismo,[2] nel 1940 fu perseguitato dal Terzo Reich per il suo impegno per la chiesa cattolica e fu deportato nel campo di concentramento di Emslandlager.[3] Fu attivo per 47 anni nella chiesa di San Pietro Melle-Gesmold. Nel 1980 Ludger Stühlmeyer divenne il suo successore.[4] Nel 1988 fu nominato curatore spirituale nell'ambito musicale nel vescovato della diocesi di Münster[5] e dal 1994 direttore cantore per Hof (Baviera), direttore generale per Hochfranken e anche docente al seminario vescovile di musica sacra, collaboratore nell ´ufficio di musica sacra della arcidiocesi di Bamberga.[6]

Stühlmeyer è membro della Compagnia-Max-Baumann, Compagnia-Internazionale-Dieterich-Buxtehude e Compagnia-Internazionale-Valentin-Rathgeber. È sposato con teologa e musicologa Barbara Stühlmeyer e padre di Lea Stühlmeyer. Suo fratello, Thomas Stühlmeyer, è teologo pastorale e parroco.[7]

Opere (parziale)[modifica | modifica wikitesto]

Ludger Stühlmeyer in un manifesto del 2011

Libri[modifica | modifica wikitesto]

  • Die Rolle der Musik in der religiösen Entwicklung der Menschheit unter besonderer Berücksichtigung des Juden- und Christentums. Brema 1986.
  • In vielen Sprachen und Tönen. Ein Streifzug durch 1000 Jahre Musik. A: Jahrbuch der Erzdiözese Bamberg 2007. Heinrichs-Verlag Bamberga, 82. Jahrgang 2006, pag. 33–37.
  • Stationen der Kirchenmusik im Erzbistum Bamberg. Bamberga 2007.[8]
  • Curia sonans. Die Musikgeschichte der Stadt Hof. Eine Studie zur Kultur Oberfrankens. Von der Gründung des Bistums Bamberg bis zur Gegenwart (Dottorato di ricerca). Bayerische Verlagsanstalt, Heinrichs-Verlag Bamberga 2010, ISBN 978-3-89889-155-4.
  • Musikgeschichte. In: Kleine Geschichte der Hofer Region. Hof 2010, ISBN 978-3-928626-61-3, pag. 333–342.
  • Das Leben singen. Christliche Lieder und ihr Ursprung. Verlag DeBehr Radeberga 2011, ISBN 978-3-939241-24-9.
  • Bernhard Lichtenberg. Ich werde meinem Gewissen folgen. Topos plus Verlagsgemeinschaft Kevelaer 2013, ISBN 978-3-836708-35-7.
  • Johann Valentin Rathgeber. Leben und Werk. Verlag Sankt Michaelsbund, München 2016, ISBN 978-3-943135-78-7.
  • Konfessionalität und Ökumenizität – Kirchenmusik gestern und heute. A: Abbruch – Umbruch – Aufbruch. Reformation und Ökumene in Mittel- und Oberfranken. Eine Arbeitshilfe zum Lutherjahr. Arcidiocesi di Bamberga ottobre 2016, ISBN 978-3-931432-39-3, pag. 88–91.
  • Klangrede: Sonnengesang des Franziskus – Echo oder Leitmelodie? Nachdenkliches und Hintergründiges aus der Werkstatt eines Komponisten. A: Stefan Kopp, Joachim Werz (Hrsg.): Gebaute Ökumene. Botschaft und Auftrag für das 21. Jahrhundert? : Theologie im Dialog Band 24. Verlag Herder Freiburg 2018, ISBN 978-3-451-38188-1, pag. 297–333.
  • Sakralmusik als Glaubenskommunikation im Spiegel der Jahrhunderte. A: Auf Christus getauft. Neuevangelisierung – Kirchenentwicklung – Liturgie. Festschrift für S. E. Bischof Franz-Peter Tebartz-van Elst. Butzon & Bercker, Kevelaer 2019, ISBN 978-3-7666-2488-8.

Composizione[modifica | modifica wikitesto]

Arcivescovo Karl Braun e Ludger Stühlmeyer nell'Duomo di Bamberga
  • Mache dich auf, werde licht. 1989. Cantata per infanzia-coro, parlato e strumenti. Prima: dicembre 1989 decanato Warendorf. A: Kommt wir gehen nach Bethlehem. Deutsches Liturgisches Institut (Hrsg.), Trier 1996.
  • Die Legende von den drei weisen Königen. 1998. Coro e organo, testo: Rolf Krenzer. Prima: 10 gennaio 1999, ZDF, canzone con cantori della Stella-azione tedeschi. A: Heinrichsblatt no. 1, Bamberga gennaio 2011, pag. 13 e Das Leben singen. Verlag DeBehr Radeberga 2011, ISBN 978-3-939241-24-9, pag. 33.
  • Wer glaubt kann widerstehn. 1999. Bernhard-Lichtenberg-cantata per canto-solo, coro SATB, parlato e strumenti. Prima: 31 ottobre 1999, ZDF, concertocoro della Hofer Symphoniker, cond. Gottfried Hofmann.
  • Quatre pièces pour Orgue. 2001. Prélude romantique, Caprice expressionique, Hymne impressionique, Fugue baroque. Prima: Tage neuer Kirchenmusik Bayern, ottobre 2006. Edition Musica Rinata, Berlin 2013, ISMN 979-0-50235-058-1. Dedicato badessa Clementia Killewald.
  • Atme in mir. 2002. Canto e organo, testo: Augustinus von Hippo. Prima: 27 aprile 2002, conventobiblioteca San Gallo, Augustinus, Afrikanitaet Universalitaet.
  • Wir bauen unsre Kirche neu. 2002. Canto-solo, coro SATB e strumenti, testo: Rolf Krenzer. A: Musica sacra, 132. Jg., fascicolo 4, Bärenreiter-Verlag Kassel 2012, pag. 13–15, ISSN 0179-356X (WC · ACNP).
  • Veni Creator Spiritus. 2012. Coro SATB. A: Cantica nova. Zeitgenössische Chormusik für den Gottesdienst. Chorbuch des Allgemeinen Cäcilien-Verbands für Deutschland, Regensburg/Passau 2012, ISBN 978-3-00-039887-2, no. 59.
  • Conditor alme siderum. 2012. Coro SAM, testo: Rabanus Maurus. A: Passauer Chorbuch, Bärenreiter-Verlag, Kassel 2012, ISBN 979-0-006-54215-4, pag. 2f.
  • Atem Gottes hauch mich an. 2013. Canto e organo, testo: Dorothee Sölle. Prima: aprile 2013. Mandato componimento della Freundeskreis der Evangelischen Akademie Tutzing.
  • Zum Engel der letzten Stunde. 2013. Per alto-solo, violino e organo, testo: Jean Paul (Das Leben des Quintus Fixlein). Mandato componimento della città Hof. Prima: settembre 2013.[9]
  • Johannes-Passion. 2014. Coro SATB e canto-solo SATB, testo: Joh. 18,1–19,42. Berliner Chormusik-Verlag, Berlin 2014, ISMN 979-0-50235-210-3.
  • Klangrede – Sonnengesang des Franziskus. 2015. Choro SATB, violino e organo. Prima: Capella Mariana[10] 3 ottobre 2015. Suae Sanctitati Papae Francisci dedicat.[11]
  • In dulci jubilo. Aus-Flüge für Querflöte solo. 2015. Mandato componimento della Anja Weinberger. Prima: 9 dicembre 2015, Augustinerkirche Würzburg. Sonat-Verlag Kleinmachnov 2015, ISMN 979-0-50254-034-0.
  • Ave Maria. 2016. Canto e organo. Prima: 22 maggio 2016, Michéle Rödel.[12] Sonat-Verlag Kleinmachnow 2016, ISMN 979-0-50254-085-2.
  • Seht den Stern den wir euch bringen. 2016. Canzone con cantori della Stella, testo: Peter Gerloff.[13] Prima: 6 gennaio 2017.
  • With hearts reneved. 2017. Motet per choro SATB, violino e organo, testo: Jack May. Dedicatet to the Westminster Cathedral choir of London.
  • Kreuzigen. 2017. Canto e organo, testo: Dorothee Sölle. Prima: 19 marzo 2017.
  • Hymn. 2017. Mottetto per coro SSAATTBB, testo: Edgar Allan Poe. Dedicato Matthias Grünert, Frauenkirche (Dresda).
  • Gerechter unter den Völkern. 2017. Vesper zu Ehren des seligen Bernhard Lichtenberg. Mit einer Biografie und Zitaten. Geleitwort von Nuntius Eterovic. Verlag Sankt Michaelsbund, München 2017, ISBN 978-3-943135-90-9.[14]
  • Den Erde, Meer und Firmament. 2017. Coro (SSATB) e organo. Dedicato arcivescovo Karl Braun, Bamberg. Prima: dicembre 2017.
  • Choralfantasie Es ist ein Ros entsprungen. 2018. Canto e organo. Dedicato Aki Yamamura. Prima: 24 dicembre 2018.
  • In Christo baptizati. 2019. Mottetto per coro SATB e organo. Prefazione Cardinale Paul Josef Cordes. Ries & Erler, Berlin 2019, ISMN 979-0-50254-145-3. Dedicato vescovo Franz-Peter Tebartz-van Elst. Prima: Capella Mariana, novembre 2019.
  • Super flumina Babylonis [An den Wassern zu Babel]. 2019. Fantasia per organo (Introduzione, Scontro, Elegie, Appassionato).
  • Du religiniai eilėraščiaiMalda e Dievo meilė. 2020. Text: Maironis. Canto e organo. Dedicato Zenė Kružikaitė.
  • Zehn Choralfantasien zum Weihnachtsfestkreis. 2020. Canto, violino e organo. Dedicato Chiesa di Santa Maria dell'Anima, de toto corde. Ries & Erler, Berlin 2020, ISMN 979-0-50254-149-1.
  • Der Weihnachtsstern. Eine sinfonische Dichtung. 2020.
  • Una rosa. 2021. Fantasia in quatro parti per violino solo [Con anima, Intermezzo (Minuetto), Adagio, Allegro assai]. Dedicato Lorenzo Lucca. Prima: gennaio 2021.[15] Ries & Erler, Berlin 2021, ISMN M-013-00153-8.
  • Caput anguli Christus. 2021. Motetto per coro SATB e organo. „Njegovoj ekscelenciji nunciju nadbiskupu dr. Nikoli Eteroviću za 70. Rođendan srdačno posvećeno“.

Disco[modifica | modifica wikitesto]

  • Ein Hofer Königspaar. Die Orgeln in St. Marien und St. Michaelis. Rondeau Production, Leipzig 2012.[16]
  • Zum Engel der letzten Stunde. Jean Paul – Ludger Stühlmeyer. Zene Kruzikaite (alto), Jens Wilckens (violino), Eva Gräbner (organo). Balderschwang 2013.

Onorificenze[modifica | modifica wikitesto]

  • 30 aprile 2005: Diploma di benemerenza di Stato libero di Baviera dal ministro Christa Stewens.[17]
  • 12 luglio 2011: Johann Christian Reinhart-Plakette dal sindaco Harald Fichtner.[18]
  • 11 marzo 2013: Nomina del direttore musicale ACV dal presidente di Allgemeinen Cäcilien-Verbands für Deutschland.[19]
  • 29 giugno 2020: Diploma di benemerenza di Stato libero di Baviera dal ministro Kerstin Schreyer.[20][21]

Note[modifica | modifica wikitesto]

  1. ^ Ein Hofer Königspaar. Rondeau Produktion 2012, Booklet pag. 18.
  2. ^ Citazione: Bundespräsident Johannes Rau, Berlino, aprile 2001.
  3. ^ Die Macht der leisen Töne oder: Ein stiller Held aus Gesmold. Heimatverein Gesmold (Hg.), no. 134, marzo 2010.
  4. ^ Franz Nieweg, Klaus Rahe, Maria Winkelmann: GESMOLD GESTERN UND HEUTE. In Bildern-Berichten-Gedichten, Gesmold 1986.
  5. ^ Neue Wege mit Musik. A: Themenhefte 7, Bergmoser + Höller Verlag Aachen 1991, pag. 40–41.
  6. ^ Dr. Ludger Stühlmeyer, Home page della Amt für Kirchenmusik im Erzbistum Bamberg.
  7. ^ Ludger Stühlmeyer Home page della Valentin-Rathgeber-Gesellschaft
  8. ^ Veröffentlichungen.
  9. ^ Jean-Paul-Jubiläum Home page da Bayerischer Rundfunk
  10. ^ Capella Mariana, su musik.wikia.com.
  11. ^ Klangräume für sakrale Musik unserer Tage schaffen. A: Die Tagespost, Würzburg 15 ottobre 2015, pag. 10.
  12. ^ Home page di Michéle Rödel, Repertoire, su wp.michele-roedel.de. URL consultato il 25 maggio 2016 (archiviato dall'url originale il 23 settembre 2017).
  13. ^ Maria Palmer: Wegweiser wahrnehmen. Das Dreikönigslied „Seht den Stern, den wir euch bringen“ von Peter Gerloff und Ludger Stühlmeyer. A: Heinrichsblatt, no. 1, Bamberga 1 gennaio 2017, pag. 13.
  14. ^ Lichtenberg-Vesper Archiviato il 21 marzo 2017 in Internet Archive.
  15. ^ Lorenzo Lucca
  16. ^ Frankenpost Christoph Plass, 8 dicembre 2012.
  17. ^ Personalien. A: Kirchenmusik im Erzbistum Bamberg, fascicolo 39, Amt für Kirchenmusik im Erzbistum Bamberg (Hg.), Bamberg 2005, pag. 37–38.
  18. ^ Johann-Christian-Reinhart-Plakette. A: Frankenpost Hof, 15 luglio 2011.
  19. ^ Einsatz für neue Musik und multiplikatorische Fähigkeiten. A: Musica sacra, Bärenreiter-Verlag Kassel, 134. Jg., no. 3, 1 giugno 2013, pag. 172.
  20. ^ Bernhard Kuhn: Seit 40 Jahren Musik zu Ehren Gottes. In: Frankenpost Hof, 1 luglio 2020.
  21. ^ Botschafter unserer Heimat. In: Heinrichsblatt, Katholische Wochenzeitung des Erzbistums Bamberg no. 28, Bamberg 10 luglio 2020.

Bibliografia[modifica | modifica wikitesto]

  • Dorothea Weiler, Den Glauben der Gemeinde in Musik umsetzen, (ritratto). A: Heinrichsblatt, Katholische Wochenzeitung della arcidiocesi di Bamberga, Heinrichsverlag Bamberga, no. 24, 15 giugno 1997.
  • Gert Böhm, Prägende Jahre zwischen Oper, Schiffshupen und Benediktinern, (ritratto). A: Frankenpost, Hof, 14 maggio 2005.
  • Lukas Spranger, Musik in Hof – eine Erfolgsgeschichte. Das gab es noch nie: Kantor Ludger Stühlmeyer erzählt die vollständige Musikgeschichte der Stadt. A: Frankenpost, Hof, 28 agosto 2010.
  • Barbara Stühlmeyer, Den richtigen Ton treffen – Betrachtung über das Lied "Es sah'n drei weise Könige" von Rolf Krenzer e Ludger Stühlmeyer. A: Heinrichsblatt, Katholische Wochenzeitung della arcidiocesi di Bamberga, Heinrichsverlag Bamberga, no. 1, 2 gennaio 2011.
  • Beate Franck, Musiker für den Wohlklang des Gotteslobes. A: Frankenpost, Hof, 31 luglio 2011.
  • Christoph Plass, Stühlmeyer wird Musikdirektor. A: Frankenpost, Hof, 29 aprile 2013.
  • Andreas Kuschbert, Großer Einsatz für neue Musik. A: Heinrichsblatt, Katholische Wochenzeitung della arcidiocesi di Bamberga, Heinrichsverlag Bamberg, no. 21, 26 maggio 2013.
  • Theresa E. Ryen, Gotteslob in dunkler Zeit. Ein neues Lied von Ludger Stühlmeyer zum 70. Todestag des seligen Bernhard Lichtenberg. A: Heinrichsblatt, Katholische Wochenzeitung della arcidiocesi di Bamberga, Heinrichsverlag Bamberg, no. 43, ottobre 2013.
  • Ute van der Mâer: Bis orat qui cantat. Festschrift zum 60. Geburtstag von Ludger Stühlmeyer. Norderstedt 2021, ISBN 978-3-7543-9507-3.

Altri progetti[modifica | modifica wikitesto]

Collegamenti esterni[modifica | modifica wikitesto]

Controllo di autoritàVIAF (EN142666898 · ISNI (EN0000 0000 9657 6442 · BAV 495/344469 · LCCN (ENn2012023475 · GND (DE142369950 · BNF (FRcb16736163f (data) · WorldCat Identities (ENlccn-n2012023475