Utente:Ciampix/Il mio pensiero

Da Wikipedia, l'enciclopedia libera.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca
Mia penso
AutoreLudwig Zamenhof
1ª ed. originale1887
Generepoesia
Lingua originaleesperanto

Il mio pensiero (in esperanto Mia penso) è una poesia scritta prima del 1887 da LL Zamenhof, rifatta da una forma proto-esperanto del 1882[1].

Mia penso
Sur la kampo for de l’mondo,
antaŭ nokto de somero,
amikino en la rondo 
kantas kanton pri l’espero. 
Kaj pri vivo detruita 
ŝi rakontas kompatante, – 
mia vundo refrapita 
min doloras resangante. 
“Ĉu vi dormas? Ho, sinjoro, 
kial tia senmoveco? 
Ha, kredeble rememoro 
el la kara infaneco?” 
Kion diri? Ne ploranta 
povis esti parolado 
kun fraŭlino ripozanta 
post somera promenado!
Mia penso kaj turmento, 
kaj doloroj kaj esperoj! 
Kiom de mi en silento 
al vi iris jam oferoj! 
Kion havis mi plej karan – 
la junecon – mi ploranta 
metis mem sur la altaron 
de la devo ordonanta! 
Fajron sentas mi interne, 
vivi ankaŭ mi deziras, – 
io pelas min eterne, 
se mi al gajuloj iras…
Se ne plaĉas al la sorto 
mia peno kaj laboro – 
venu tuj al mi la morto, 
en espero – sen doloro!
Il mio pensiero
Nel campo lontano dal mondo,
prima di una notte d'estate,
un amico nel gruppo
canta una canzone di speranza.
E di una vita distrutta
dice con compassione, –
la mia ferita ha colpito di nuovo
mi fa male sanguinare
"Stai dormendo? oh signore
perché tanta immobilità?
Ah, probabilmente un ricordo
dalla cara infanzia? "
cosa dire Non piangere
potrebbe essere un discorso
con una giovane donna che riposa
dopo una passeggiata estiva!
Il mio pensiero e tormento,
e dolori e speranze!
Quanto di me in silenzio
i sacrifici sono già andati a te!
Ciò che avevo di più caro –
il giovane - io che piango
si pose sull'altare
del dovere di comandare!
sento un fuoco dentro,
Voglio anche vivere, -
qualcosa mi guida per sempre
se vado dalle persone felici...
Se il destino non piace
il mio sforzo e il mio lavoro -
la morte venga a me subito,
nella speranza - senza dolore!

La poesia è una quartina, senza versi catalettici . Il tema è generalmente triste; il poeta rimpiange la perdita della sua giovinezza per "il dovere di comando". Secondo Baldur Ragnarsson, quel dovere era "il suo lavoro ossessivo e dispendioso in termini di tempo nella creazione della lingua, il suo stesso pensiero". [2]

Edmond Privat nella sua Vita di Zamenhof lo commenta così (pagina 32):

«Dum ses jaroj li restadis sub silento. Ĝi estis tempo malfacila. Al neniu li parolis pri sia laborado… Tiel pasis for la plej belaj jaroj de la vivo, la studentaj, malgaje kaj dolore.»

Per quanto riguarda la poesia, Humphrey Tonkin ha commentato quanto segue, e sostiene che la poesia è stata la genesi della traduzione Zamenhof di Amleto :

«La semoj de tiu interesiĝo pri Hamleto kuŝas en la poemo Mia Penso, tiu poemo de Zamenhof plej identigebla kun la genezo de Esperanto kaj la internaj personaj konfliktoj de Zamenhof de la fruaj jaroj. Miaopinie, ĝi estas ankaŭ lia plej talenta poemo, frontanta la streĉon inter juneco kaj devo per kanto pri la espero kantata de amikino dum vespero. […] la tensioj montrataj de la juna homo, kiu estas la parolanto de la poemo, estas la tensioj, kiujn la generacio de Zamenhof trovis en la figuro de Hamleto.»

Altri progetti

[modifica | modifica wikitesto]

Collegamenti esterni

[modifica | modifica wikitesto]