- Condicio belli tristis, sors invida rerumi
- quam subito lapsu regna superba cadunt!
- quae steterant longo felicia culmina tractu
- vieta sub ingenti clade cremata iacent.
- aula palatino quae floruit antea cultu,
- hanc modo prò cameris maesta favilla tegit.
- ardua quae rutilo nituere ornata metallo,
- pallidus oppressit fulgida tecta cinis.
- missa sub hostili domino captiva potestas,
- decidit in humili gloria celsa loco,
- stans aetate pari famulorum turba nitentum
- funereo sordet pulvere functa die.
- clara ministrorum stipata corona [potentum]
- nulla sepulchra tenens mortis honore caret
- flammivomum vincens rutilans in crinibus aurum
- strata solo recubat lacticolor amati,
- heu male texerunt inhumata cadavera campum,
- totaque sic uno gens iacet in tumulo,
- non iam sola suas lamentet Troia ruinas:
- pertulit et caedes terra Thoringa pares.
- hinc rapitur laceris matrona revincta capillis,
- nec laribus potuit dicere triste vale,
- oscula non licuit captivo infigere posti
- nec sibi visuris ora referre locis.
- nuda maritalem calcavit pianta cruorem
- blandaque transibat fratre iacente soror.
- raptus ab amplexu matris puer ore pependit,
- funereas planctu nec dedit ullus aquas.
- sorte gravi minus est nati sic perdere vitam:
- so perdidit et lacrimas mater anhela pias.
|
- non aequare queo vel barbara femina fletum
- cunctaque guttarum maesta natare lacu.
- quisque suos habuit fletus, ego sola sed omnes:
- est mihi privatus publicus ille dolor,
- consuluit fortuna viris quos perculit hostis;
- ut flerem cunctis una superstes agor.
- nec solum extinctos cogor lugere propinquos:
- hos quoque, quos retinet vita benigna, ileo,
- saepe sub umecto conlidens lumina vultu;
- murmura clausa latent nec mea cura tacet.
- specto libens, aliquam si nuntiet aura salutem,
- nullaque de cunctis umbra parentis adest.
- sacra monasterii si me non claustra tenerent,
- improvisa aderam, qua regione sedes.
- prompta per undifragas transissem puppe procellas,
- flatibus hibernis laeta moverer aquis.
- fortior eductos pressissem pendula fluctus,
- et quod nauta timet non pavitasset amans.
- imbribus infestis si solveret unda carinam,
- te peterem tabula remige vecta mari,
- sorte sub infausta si prendere ligna vetarer,
- ad te venissem lassa natante manu,
- cum te respicerèm, peregrina pericla negassem,
- naufragii dulcis mox relevasses onus;
- aut mihi si querulam raperei sors ultima vitam,
- vel tumulum manibus ferrei harena tuis.
- ante pios oculos issem sine luce cadaver,
- ut vel ad exequias commoverere meas.
- qui spernis vitae fletus, lacrimatus humares
- «o atque dares planctus, qui modo verba negas.
|
- Quid fugio memorare, parens, quid differo luctus?
- de nece germani cur, dolor alte, taces,
- qualiter insidiis insons cecidisset iniquis
- oppositaque fide raptus ab orbe fuit?
- ei mihi, quae renovo fletus referendo sepultos
- atque iterum patior, dum lacrimanda loquor!
- ille tuos cupiens properat dum cernere vultus,
- nec suus impletur, dum meus obstat, amor,
- dum dare dura mihi refugit, sibi vulnera fixit:
- re laedere quod timuit, causa doloris adest.
- percutitur iuvenis tenera lanugine barbae,
- absens nec vidi funera dira soror.
- non solum amisi, sed nec pia lumina clausi
- nec superincumbens ultima verba dedi,
- frigida non calido tepefeci viscera fletu,
- oscula nec caro de moriente tuli,
- amplexu in misero neque collo flebilis haesi
- aut fovi infausto corpus anhela sinu.
- vita negabatur: quin iam de fratre sorori
- so debuit egrediens halitus ore rapi?
- quae feci vivo, misissemlistra feretro:
- non licet extinctum vel meus omet amor?
- impia, crede, tuae rea sum, germane, saluti;
- mors cui sola fui, nulla sepulchra dedi.
- quae semel excessi patriam, bis capta remansi
- atque iterum hostes fratre iacente tuli,
- tunc, pater ac genetrix et avunculus atque parentes,
- quos flerem in tumulo, reddidit iste dolor,
- non vacat ulla dies lacrimis post funera fratris,
- qui secum ad manes gaudia nostra tulit.
|
