Polski: Władysław Tarnowski ps. Ernest Buława (1836-1878) „Romanza Alastora” (nuty) z dramatu „Joanna Grey”, tego samego autora, wyd. Gubrynowicz i Schmidt, Lwów, 1874; nuty wydrukowano za Uwerturą, na str. 87-87; Marcin Tarnowski (M.Tarnowski (discussione) 10:04, 6 February 2016 (UTC), wykonanie)
Przy czym jest to adaptacja z tria skrzypcowego (skrzypce, altówka i wiolonczela) na fortepian, (bo wyjść miał także wyciąg fortepianowy, ale tego chyba nie posiadam), a trudno grać na trzech instrumentach smyczkowych jednocześnie, chyba żeby osobno i zgrywać … Trudno powiedzieć czy o taki efekt muzyczny chodziło autorowi, dysonanse tłumaczę sobie tym, że mogło, ze względu na postać Alastora. Jest to syn mistrza katowskiego i jego uczeń, do którego to zawodu ma odrazę, z zamiłowania i talentu jest natomiast skrzypkiem. Matka mu umarła, niezbyt jasne w jakich okolicznościach (scena na cmentarzu sugeruje, że mogła być ofiarą jego ojca, jako profesjonalisty z zamiłowania) i gdzie jest pogrzebana (powiada o tym „Matki nie mam, próżno szukałem jej grobu wśród cmentarzy”); a on sam jest zakochany w Joannie Grey, i po jej śmierci zabija się mieczem na oczach Marii Tudor i Filipa II w czasie ich pochodu na koronację do katedry w Westminster. Co do samego imienia, katowskiego syna, to ma ono odniesienia w mitologii greckiej. Tak więc dysonanse mogły być nie od rzeczy przy muzycznym ilustrowaniu tej postaci, (ale i tak ciągle mnie niepokoją).