Georg Heinrich Lünemann

Da Wikipedia, l'enciclopedia libera.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca

Georg Heinrich Lünemann (Gottinga, 3 settembre 1780Gottinga, 8 gennaio 1830) è stato un filologo classico e lessicografo tedesco.

Biografia[modifica | modifica wikitesto]

Studiò filologia classica presso Università di Göttingen e nel 1803 succedette Georg Friedrich Grotefend come insegnante di greco e latino presso il ginnasio di Göttingen. Conosciuto per le sue edizioni riviste dei dizionari di Immanuel Johann Gerhard Scheller. Pubblicò anche numerose edizioni di autori classici per scopi scolastici; tra suoi autori: Orazio (1818), Virgilio (1818), Fedro con Aviano, Publilio Siro e Dionisio Catone (1823), Sallustio (1825), Tacito (1825) e Curtius Rufus (1827).

Opere principali[modifica | modifica wikitesto]

  • Descriptio Caucasi gentiumque Caucasiarum ex Strabone, comparatis scriptoribus recentioribus, 1803.
  • Lateinisch-deutsches und deutsch-lateinisches Handlexikon (5 ed., 1822, 6 ed. 1826 / autore iniziale: Immanuel Johann Gerhard Scheller).
  • Imman. Joh. Gerh. Scheller's kleines lateinisches Wörterbuch (5 ed., 1816).
  • Epistolae Ad Atticum, Ad Quintum Fratrem, Et Quae Vulgo Ad Familiares Dicuntur (edizione di Cicerone) 4 volumi, 1820-22.
  • M. Fabii Quintiliani de institutione oratoria libri duodecim (edizione di Quintiliano), 1826.[1]

Note[modifica | modifica wikitesto]

  1. ^ WorldCat Search published works

Collegamenti esterni[modifica | modifica wikitesto]

Controllo di autoritàVIAF (EN13081421 · ISNI (EN0000 0001 1597 5271 · BAV 495/213564 · CERL cnp01437097 · LCCN (ENno2003125407 · GND (DE117297224 · J9U (ENHE987007309087805171 · WorldCat Identities (ENlccn-no2003125407